مسافرى که باید نمازهاى چهار رکعتى را در سفر دو رکعت بخواند، نباید روزه
بگیرد و مسافرى که نمازش را تمام می‌خواند، مثل کسى که شغلش مسافرت یا سفر
او سفر معصیت است، باید در سفر روزه بگیرد.
مسافرت در ماه رمضان اشکال ندارد، ولى اگر براى فرار از روزه باشد، مکروه است.
اگر غیر روزه رمضان روزه معین دیگرى بر انسان واجب باشد، بنابراحتیاط واجب
نباید در آن روز مسافرت کند و اگر در سفر باشد، باید قصد کند که ده روز در
جایى بماند و آن روز را روزه بگیرد، ولى اگر نذر کرده باشد روز معینى را
روزه بگیرد، می‌تواند در آن روز مسافرت نماید.
اگر نذر کند روزه بگیرد و روز آن را معین نکند، نمی‌تواند آن را در سفر بجا
آورد ولى چنانچه نذر کند که روز معینى را در سفر روزه بگیرد، باید آن را
در سفر بجا آورد و نیز اگر نذر کند روز معینى را چه مسافر باشد یا نباشد
روزه بگیرد، باید آن روز را اگرچه مسافر باشد روزه بگیرد.
مسافر می‌تواند براى خواستن حاجت، سه روز در مدینه طیبه روزه مستحبى بگیرد.
کسى که نمی‌داند روزه مسافر باطل است، اگر در سفر روزه بگیرد و در بین روز
مساله را بفهمد، روزهاش باطل میشود و اگر تا مغرب نفهمد، روزهاش صحیح
است.
اگر فراموش کند که مسافر است یا فراموش کند که روزه مسافر باطل میباشد و در سفر روزه بگیرد، روزه او باطل است.
اگر روزهدار بعد از ظهر مسافرت نماید، باید روزه خود را تمام کند، و اگر
پیش از ظهر مسافرت کند، وقتى به حد ترخص برسد، یعنى به جایى برسد که دیوار
شهر را نبیند و صداى اذان آن را نشنود، باید روزه خود را باطل کند و اگر
پیش از آن روزه را باطل کند، بنابر احتیاط کفاره نیز بر او واجب است.
اگر مسافر پیش از ظهر به وطنش برسد، یا به جایى برسد که می‌خواهد ده روز در
آن جا بماند، چنانچه کارى که روزه را باطل می‌کند انجام نداده، باید آن
روز را روزه بگیرد، و اگر انجام داده روزه آن روز بر او واجب نیست.
اگر مسافر بعد از ظهر به وطنش برسد، یا به جایى برسد که می‌خواهد ده روز در آن جا بماند، نباید آن روز را روزه بگیرد.
مسافر و کسى که از روزه گرفتن عذر دارد، مکروه است در روز ماه رمضان در خوردن و آشامیدن کاملا خود را سیر کند.
درباره این سایت