دختر یا پسر

در روایت است که امام چهارم علیه السلام وقتى مژده فرزندى را به او مى دادند، سؤال نمى فرمود که: پسر است یا دختر؟ اول مى پرسید: آیا سالم است ؟!

اگر سالم بود مى فرمود:

شکر خداى را که از من فرزند ناسالم نیافرید(1)

(یعنى اهمیت به سالم بودن است نه دختر و پسر بودن ، اگر سالم باشد بهترین لطفها را خداوند به پدر و مادر خود طفل کرده است.)

هر چه خدا بخواهد خوب است.

براى یکى از شیعیان دخترى متولد شده بود، نزد امام صادق آمد، حضرت دید ناراحت است فرمود:

بگو ببینم اگر خداوند به تو وحى کند و از تو بپرسد که من برایت انتخاب کنم یا خودت براى خودت انتخاب کنى چه مى گوئى ؟

عرض کرد:

مى گویم خدایا شما برایم انتخاب کن.

 حضرت فرمود: خدا براى تو (دختر) انتخاب کرده است .

سپس (حضرت با اشاره به داستان موسى و خضر که خضر آن پسر بچه را کشت و موسى اعتراض کرد) فرمود:

آن پسر بچه که آن عالم او را کشت خداوند عزوجل مى فرماید:

یعنى خداوند خواست فرزندى پاکیزه و نزدیکتر به جاى آن پسر بچه به آنها عنایت کند ؛ سپس فرمود:

خداوند بجاى آن پسر ، دخترى به آنها داد که هفتاد پیامبر از او متولد شد.(2)

یعنى فرزند اگر صالح باشد دختر و پسر ندارد، و انسان باید در تربیت آنان کوشا باشد چه بسیار دخترانى که مردان را تاب صعود به مقام و درجه آنها نیست.

یحیى ابن زکریا گوید از حضرت هادى علیه السلام ضمن نامه اى ، تقاضا نمودم برایم دعا کند تا خداوند به من پسرى عنایت فرماید، حضرت در جواب نامه مرقوم داشت :

« چه بسیار دخترى که از پسر بهتر است! » 

وقتى همسرم زایمان نمود، دخترى به دنیا آورد، ولى همچنانکه حضرت فرمود بود، دخترى شد بهتر از بسیارى از پسران دوران .(3)

آرى ممکن است در شرائط خاصى تربیت دختر بخاطر مسائلى که زمانه و جو جامعه ایجاد کند مشکلتر باشد و لیکن هر قدر که انسان بیشتر زحمت بکشد اجرش بیشتر و اثرات اجتماعى و دینى آن هم بخاطر تأثیر شدید و عمیق مادر بر فرزند و خانواده بیشتر است .

ولادت حضرت معصومه و روز دختر  مبارک.

نگاهی به نحوه شهادت امام صادق علیه السلام

امام در سالهای آخر عمر خود شدیداً لاغر و ضعیف شده بود و به تعبیر یکی از افرادی که امام را درآن روزگار دیده بود از او چیزی نمانده بود جز سرش، کنایه ازاینکه بدن کاملاً فرسوده ونحیف شده بود. سراسرزندگیش به دشواری وسختی ورنج آفرینی گذشته بود. ودرسالهای آخر عمربر میزان محدودیت واحضار وتهدید او اضافه می شد که این خود بر خستگی ورنجش می افزود.

روزی منصور به وزیر دربارش « ربیع » گفت همین اکنون جعفربن محمد (امام صادق( علیه السلام)) رادراینجا حاضر کن .

ربیع فرمان منصور را اجرا کرد حضرت صادق( علیه السلام) را احضار نمود، منصور باکمال خشم و تندی به آنحضرت رو کرد وگفت:

« خدامرا بکشد اگر تو رانکشم آیا درمورد سلطنت من اشکال تراشی می کنی ؟»

امام: آنکس که چنین خبری به تو داده دروغگو است .

ربیع میگوید: امام صادق( علیه السلام) رادیدم هنگام ورود لبهایش حرکت می کند، وقتی که کنارمنصور نشست، لبهایش حرکت می کرد ولحظه به لحظه ازخشم منصور کمتر می شد .

وقتی که امام صادق( علیه السلام) ازنزد منصور رفت، پشت سرامام رفتم وبه اوعرض کردم:

وقتی که شما وارد برمنصور شدید منصور نسبت به شما بسیار خشمگین بود ولی وقتی که نزد او آمدی ولبهای تو حرکت کرد خشم او کم شد شما لبهایتان را به چه چیز حرکت می دادی ؟

امام صادق( علیه السلام) فرمود : لبهایم رابه دعای جدم امام حسین ( علیه السلام) حرکت می دادم وآن دعا این است :

یا عُدَّتی عِندَ شِدَّتی وَیا غَوثِی عِندَ کُربَتی اَحرِسنِی بِعَینِکَ الَّتی لا تَنامُ وَاکَنِفنِی بِِرُکنِکَ الذَّی لایُرام

« ای نیرو بخش من هنگام دشواریهایم وای پناه من هنگام اندوهم به چشمت که نخوابد مرا حفظ کن ومرا درسایه رکن استوار وخلل ناپذیرت قراربده »

آتش کشیدن خانه امام صادق(علیه السلام)

مفضّل بن عمر می گوید: منصور دوانیقی برای فرماندار مکه ومدینه حسن بن زید پیام داد: خانه جعفر بن محمد ( امام صادق (ع) را بسوزان، اواین دستوررا اجرا کرد وخانه امام صادق( علیه السلام) را سوزانید که آتش آن تا به راهرو خانه سرایت کرد، امام صادق ( علیه السلام) آمد ومیان آتش گام برمی داشت ومی فرمود : اَنَا بنُ اَعراقِ الثَّری اَنا بنُ اِبراهِیمَ خَلیلِ اللهِ

« منم فرزند اسماعیل که فرزندانش مانند رگ وریشه دراطراف زمین پراکنده اند منم فرزند ابراهیم خلیل خدا( که آتش نمرود براو سرد وسلامت شد )»

برنامه قتل امام صادق (علیه السلام)

سرانجام منصور نتوانست پیشرفت امام را ببیند و عظمت او را تحمل نماید. طرح قتل او را از طریق مسموم کردن تهیه نمود.

این نکته راناگفته نگذاریم که بنی عباس درس مسموم کردن امامان رااز پیشوایان راستین خود، یعنی بنی امیه آموختند. معاویه بارها گفته بود خداوند ازعسل لشکریانی دارد و که غرض عسل مسموم بود که به خورد دشمنان خود میداد.

منصور توسط والی خود درمدینه امام را با انگور زهرآلود به شهادت رساند وبعد حیله گرانه به گریه وزاری وعزاداری او پرداخت.  اینکه درامر شهادت امام، منصور دست داشته جای شکی برای ما نیست، زیرا که خود بارها گفته بود که او چون استخوانی درگلویم گیر کرده است.

شاید منصور جداً وقلباً دوست نداشت امام رابکشد ولی چه می توان کرد که مقام است وسلطنت، پست است وموقعیت. مگر هرکسی میتواند ازآن بگذرد؟ امرشهادت او را توسط منصور، برخی چون ابوزهره انکار کرد ه اند، بدلیل ابراز تأسف منصور ازمرگ او  وهم گفته اند که این امر خلاف تحکیم پایه های حکومت او بود.  دیگران هم همین افکار راداشته اند  ویا برخی دیگر ازآن به تردید یاد کرده اند. ولی باتوجه به سابقه برخورد واحضار وتهدید منصور، وبا توجه به اعمال زمامداران پس از او معلوم می شود بنی عباس چون بنی امیه درخط امام کشی بودند وآنها شش تن ازامامان ما را مسموم کرده اند. آری او پس از قتل امام ابراز تأسف هم کرد وآن مصلحتی بود.

گویا هنوز باور زینب نمیشود

شخصی در حالی که کیسه ای در دست داشت، نزد مردی پارسا آمده و گفت:

استاد! دلم تاریک شده، مرا موعظه ای کن!

پارسا گفت: در کیسه ات چه داری؟!

گفت: دِرَم.

گفت: چقدر است؟

گفت: هزار دِرَم.

گفت: کیسه ات را باز می کنی؟!

مرد سر کیسه را باز کرد!

گفت: یک درهم از کیسه بردار و بر کاسه چشمت بگذار!

چنین کرد!

گفت: حالا چشمت را باز کن و ببین!

گفت: درهم بر چشم من است چگونه ببینم؟!!

گفت: ای مرد! یک درهم بر چشم سر گذاشته ای دنیا را نمی بینی! پس هزار درهم بر دل گذاشته ای چگونه دلت تاریک نشود و آخرت را بخواهی ببینی؟!

نامه شب های قدر

                                                           برگزاری مراسم مناجات حضرت علی ع و قران بسر                                                                                                                                                                                                                                                       شب های 19 و21  توسط مداح برتر شهرستان کربلایی علی ساعدی 

مکان مسجد حضرت رسول-تکیه ابوالفضلی انابد

 حسین حاجی زاده 09151680092

حکام روزه قضا:

اگر کافر مسلمان شود، واجب نیست روزه‏هاى وقتى را که کافر بوده قضا نماید، ولى اگر مسلمانى کافر شود و دوباره مسلمان گردد، روزه‏هاى وقتى را که کافر بوده باید قضا نماید. روزه‏اى که از انسان به واسطه مستى فوت شده باید قضا نماید، اگرچه چیزى را که به واسطه آن مست‏شده براى معالجه خورده باشد، بلکه اگر نیت روزه کرده و مست‏شده و در حال مستى روزه را ادامه داده تا از مستى خارج شده باشد، بنا بر احتیاط واجب باید روزه آن روز را تمام کند و بعدا قضا نماید. اگر براى عذرى چند روز روزه نگیرد و بعد شک کند که چه وقت عذر او برطرف شده، می‌تواند مقدار کمتر را که احتمال می‌دهد روزه نگرفته قضا نماید، مثلا کسى که پیش از ماه رمضان مسافرت کرده و نمی‌داند پنجم رمضان از سفر برگشته یا ششم، می‌تواند پنج روز روزه بگیرد. و نیز کسى هم که نمی‌داند چه وقت عذر برایش پیدا شده، می‌تواند مقدار کمتر را قضا نماید، مثلا اگر در آخرهاى ماه رمضان مسافرت کند و بعد از رمضان برگردد و نداند که بیست و پنجم رمضان مسافرت کرده یا بیست‏و ششم، می‌تواند مقدار کمتر یعنى پنج روز را قضا کند. اگر از چند ماه رمضان روزه قضا داشته باشد، قضاى هر کدام را که اول بگیرد مانعى ندارد، ولى اگر وقت قضاى رمضان آخر تنگ باشد، مثلا پنج روز از رمضان آخر قضا داشته باشد و پنج روز هم به رمضان مانده باشد، باید اول، قضاى رمضان آخر را بگیرد. اگر قضاى روزه چند رمضان بر او واجب باشد، و در نیت معین نکند روزه‏اى را که می‌گیرد قضاى کدام رمضان است، قضاى سال اول حساب می‌شود. کسى که قضاى روزه رمضان را گرفته، اگر وقت قضاى روزه او تنگ نباشد، می‌تواند پیش از ظهر روزه خود را باطل نماید. اگر قضاى روزه ماه رمضان شخص دیگرى را گرفته باشد، مى تواند بعد از ظهر روزه را باطل کند، اگرچه احتیاط آن است که باطل نکند. اگر به واسطه مرض یا حیض، روزه رمضان را نگیرد و پیش از تمام شدن رمضان بمیرد، لازم نیست روزه‏هایى را که نگرفته، براى او قضا کنند، اگر چه مستحب است. اگر به واسطه مرضى روزه رمضان را نگیرد و مرض او تا رمضان سال بعد طول بکشد، قضاى روزه‏هایى را که نگرفته بر او واجب نیست، و باید براى هر روز یک مدکه تقریبا ده سیر است طعام، یعنى گندم یا جو و مانند اینها به فقیر بدهد. ولى اگر به واسطه عذر دیگرى، مثلا براى مسافرت روزه نگرفته باشد و عذر او تا رمضان بعد باقى بماند، روزه‌هایى را که نگرفته باید قضا کند و احتیاط مستحب آن است که براى هر روز یک مد طعام هم به فقیر بدهد. اگر به واسطه مرضى روزه رمضان را نگیرد و بعد از رمضان مرض او برطرف شود ولى عذر دیگرى پیدا کند که نتواند تا رمضان بعد قضاى روزه را بگیرد، باید روزه‏هایى را که نگرفته، قضا نماید. و نیز اگر در ماه رمضان غیر مرض، عذر دیگرى داشته باشد و بعد از رمضان آن عذر برطرف شود و تا رمضان سال بعد به واسطه مرض نتواند روزه بگیرد، روزه‏هایى را که نگرفته، باید قضا کند. اگر در ماه رمضان به واسطه عذرى روزه نگیرد و بعد از رمضان عذر او برطرف شود و تا رمضان آینده عمدا قضاى روزه را نگیرد، باید روزه را قضا کند و براى هر روز یک مد گندم یا جو و مانند اینها هم به فقیر بدهد. اگر در قضاى روزه کوتاهى کند تا وقت تنگ شود و در تنگى وقت عذرى پیدا کند، باید قضا را بگیرد و براى هر روز یک مد گندم یا جو و مانند اینها به فقیر بدهد، بلکه اگر موقعى که عذر دارد، تصمیم داشته باشد که بعد از برطرف شدن عذر روزه‌هاى خود را قضا کند، و پیش از آن که قضا نماید در تنگى وقت عذر پیدا کند، باید قضاى آن را بگیرد، و احتیاط واجب آن است که براى هر روز هم یک مد غذا به فقیر بدهد. اگر مرض انسان چند سال طول بکشد، بعد از آن که خوب شد اگر تا رمضان آینده به مقدار قضا وقت داشته باشد، باید قضاى رمضان آخر را بگیرد و براى هر روز از سالهاى پیش یک مد که تقریبا ده سیر است، طعام یعنى گندم یا جو و مانند اینها به فقیر بدهد. کسى که باید براى هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد، می‌تواند کفاره چند روز را به یک فقیر بدهد. اگر قضاى روزه رمضان را چند سال تاخیر بیندازد، باید قضا را بگیرد و براى هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد. اگر روزه رمضان را عمدا نگیرد، باید قضاى آن را به جا آورد و براى هر روز دو ماه روزه بگیرد یا به شصت فقیر طعام بدهد، یا یک بنده آزاد کند و چنانچه تا رمضان آینده قضاى آن روزه را به جا نیاورد، براى هر روز نیز دادن یک مد طعام لازم است. اگر روزه رمضان را عمدا نگیرد و در روز کارى که روزه را باطل می‌کند انجام دهد، یک کفاره کافى است. بعد از مرگ پدر، پسر بزرگتر باید قضاى نماز و روزه او را به تفصیلى که در رساله گفته شده بجا آورد، ولى قضاى روزه مادر بر پسر واجب نیست. اگر پدر غیر از روزه رمضان، روزه واجب دیگرى را مانند روزه نذر نگرفته باشد، باید پسر بزرگتر قضا نماید.

جاهایى که فقط قضاى روزه واجب است:

	در چند صورت فقط قضاى روزه بر انسان واجب است و کفاره واجب نیست: اول: آنکه روزه‌دار در روز ماه رمضان عمدا قى کند. دوم: آنکه در شب ماه رمضان جنب باشد و به تفصیلى که در بالا گفته شد تا اذان صبح از خواب سوم بیدار نشود. سوم: عملى که روزه را باطل مى کند بجا نیاورد، ولى نیت روزه نکند یا ریا کند یا قصد کند که روزه نباشد. چهارم: آنکه در ماه رمضان غسل جنابت را فراموش کند و با حال جنابت یک روز یا چند روز روزه بگیرد. پنجم: آنکه در ماه رمضان بدون این که تحقیق کند صبح شده یا نه، کارى که روزه را باطل مى کند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده و نیز اگر بعد از تحقیق با این که گمان دارد صبح شده، کارى که روزه را باطل مى کند انجام دهد بعد معلوم شود صبح بوده قضاى آن روزه بر او واجب است. ولى اگر بعد از تحقیق گمان یا یقین کند که صبح شده و چیزى بخورد، و بعد معلوم شود صبح بوده، قضا واجب نیست، بلکه اگر بعد از تحقیق شک کند که صبح شده یا نه و کارى که روزه را باطل می‌کند انجام دهد بعد معلوم شود صبح بوده، قضا واجب نیست. ششم: آنکه کسى بگوید صبح نشده و انسان به گفته او کارى که روزه را باطل می‌کند انجام هد، بعد معلوم شود صبح بوده است. هفتم: آنکه کسى بگوید صبح شده و انسان به گفته او یقین نکند، یا خیال کند شوخى می‌کند و کارى که روزه را باطل می‌کند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده است. هشتم: آنکه به گفته کس دیگر که عادل باشد افطار کند، بعد معلوم شود مغرب نبوده است. نهم: آنکه در هواى صاف به واسطه تاریکى یقین کند که مغرب شده و افطار کند، بعد معلوم شود مغرب نبوده است ولى اگر در هواى ابر به گمان این که مغرب شده افطار کند، بعد معلوم شود مغرب نبوده، قضا لازم نیست. دهم: آنکه براى خنک شدن یا بى جهت مضمضه کند، یعنى آب در دهان بگرداند و بی‌اختیار فرو رود، ولى اگر فراموش کند که روزه است و آب را فرو دهد، یا براى وضو مضمضه کند و بی‌اختیار فرو رود، قضا بر او واجب نیست.
	اگر غیر آب چیز دیگرى را در دهان ببرد و بی‌اختیار فرو رود، یا آب داخل بینى کند و بی‌اختیار فرو رود، قضا بر او واجب نیست.
	مضمضه زیاد براى روزه‏دار مکروه است، و اگر بعد از مضمضه بخواهد آب دهان را فرو برد، بهتر است‏سه مرتبه آب دهان را بیرون بریزد.
	اگر انسان بداند که به واسطه مضمضه، بی‌اختیار یا از روى فراموشى آب وارد گلویش می‌شود، نباید مضمضه کند.
	اگر در ماه رمضان بعد از تحقیق یقین کند که صبح نشده و کارى که روزه را باطل می‌کند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده، قضا لازم نیست.
	اگر انسان شک کند که مغرب شده یا نه، نمی‌تواند افطار کند، ولى اگر شک کند که صبح شده یا نه، پیش از تحقیق هم می‌تواند کارى که روزه را باطل می‌کند انجام دهد.

وفات همسر گرامی رسول خدا

حضرت خدیجه کبری

را تسلیت عرض می نمائیم

ویژه نامه ای به مناسبت رحلت حضرت خدیجه کبری سلام علیها  دهمین روز از ماه رمضان سال دهم بعثت ‏(3 سال قبل از هجرت) می گذشت که واقعه ای رخ داد؛ در هنگامه ای که مسلمانان در شعب ابی طالب در محاصره بودند و وجود حضرت خدیجه کبری تسلای خاطری برای رسول گرامی اسلام در آن وضعیت سخت و طاقت فرسا بود. آری! پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله یار دیرینه خود را از دست داد. چون حضرت خدیجه بانوى فداکار و همسر بى نهایت مهربان حضرت رسول (صلى الله علیه و آله) در سن شصت و پنج‏سالگى از دنیا رفت ، پیامبر (ص) او را با دست مبارک خویش در حجون مکه (قبرستان ابوطالب) به خاک سپردند . حزن در گذشت او پیامبر (ص) را بسیار محزون ساخت به همین دلیل آن حضرت سال در گذشت‏حضرت خدیجه را عام الحزن‏ - سال اندوه - نام نهاد. از ثروت بسیار حضرت خدیجه همسر بى‏همتاى پیامبر (ص) اسلام رونق یافت . حضرت خدیجه س در حالی به همسری محمد ابن عبدالله در آمد که از ثروت و شهرت خاصی در عربستان برخوردار بود و خواهان زیادی از میان ثروتمندان قریش داشت . در این دوره زمانی حضرت محمد (ص) هنوز به رسالت برانگیخته نشده بود واز ثروت و مکنت نیز برخوردار نبود . ایشان در این زمان تحت سر پرستی جد بزرگوارشان حضرت عبد المطلب زندگی می کردند و شهرتی مگر در راستکاری و امانت داری نداشت اما حضرت خدیجه س او را بر گزید و پس از رسالت آن حضرت نه تنها تمام سختی ها را به جان خرید و سرمایه خویش را برای هدف شگفت رسول الله (ص) خرج کرد بلکه اولین زنی است که به پیامبر اسلام ایمان آ ورد .   معرفی خدیجه پدر او: خو یلد بن عبد الغری بن قُصَی بن کلاب است. مادر او: فاطمه دختر زائده بن أصَم است. تولد: سال 68 پیش از هجرت فرزندان: قاسم، عبدا.، زینب، ام کلثوم، فاطمه و رقیه می باشند. لقب: طاهره وفات: در ماه رمضان سال دهم بعثت و پس از سه روز بعد از وفات ابوطالب است. پیغمبر(ص) او را در حجون دفن کرد و خود او را در قبر گذاشت و سال وفات او عام الاحزان (سال اندوه ها) نامیده شده است و خدیجه به هنگام وفات 65 سال داشت. در هنگام ازدواج با پیغمبر(ص) عمر شریف آن حضرت 25 سال و عمر خدیجه 40 سال بود. ثروتش از همه قریش بیشتر بود و اهالی مکه با اموال او پیش از آنکه با پیغمبر (ص) ازدواج کند تجارت می کردند و خدیجه پس از ازدواج با پیغمبر هر چه داشت به وی بخشید و این ثروت هنگفت از پایه های تشکیل دهنده دعوت اسلامی به شمار می رود. سخن از اسلام خدیجه گفتن در واقع سخن از اسلام در روز نخستین است. همه امت اتفاق نظر دارند که خدیجه اولین بانویی است که اسلام آورده است. در همان زمانی که پیامبر گرامی از اذیت و آزار و دشواریها رنج می برد، آنجا کسی بود که از بار اندوه و غمهای او می کاست و موجب می شد که غمها و اندوه های خویش را به فراموشی سپارد. او تنها خدیجه همان زن با ایمان بود، همان زن گرانقدری که یاور و شریک محمد (ص) بود. تبسم خدیجه کوله بار اندوه و دردها را از محمد (ص) سبک می کرد و دوستی نمایان بر چهره اش موجب می شد که پیغمبر دردها و رنجهای خود را از یاد ببرد. ایمان خدیجه پیغمبر را از یک آینده درخشان و با شکوه برای دعوت خبر می داد و استواری عقیده اش دلیلی بر آغاز پیروزی بود. اموال خدیجه در واقع کلید شکست این محاصره بود. او مواد مصرفی را چندین برابر قیمت واقعیش از برای غذای کسانی که میان امت بودند می خرید تا اینکه سالهای محاصره اقتصادی با سلامت و رهایی امت سپری شد و حیله قریش با شکست و ناکامی مواجهه گردید. رسول گرامی (ص) به خاطر صداقت و امانتی که از او نمایان شده بود به صادق و امین معروف بود و خداوند حاضر و ناصر چنین می خواست که خدیجه دارای سیره ای باشد که بدان از همه ن منحصر بفرد باشد، به همین جهت در دوره جاهلیت به طاهره معروف بود و همین لقب برای شرف و افتخار او کافی است. ابن عباس گفته است: رسول خدا (ص) بر روی زمین چهار خط کشید و گفت آیا می دانید این چیست؟ گفتند: خدا و رسولش داناترند. پس رسول خدا (ص) گفت: بهترین ن اهل بهشت چهار تن هستند: خدیجه دختر خویلد، فاطمه دختر محمد (ص)، مریم دختر عمران و آسیه دختر مزاحم زن فرعون. مناقب خدیجه فراوان است و او از میان ن کسی است که به مرحله کمال رسیده است. او خردمند و با جلال و متدین و پاکدامن و بزرگوار و از اهل بهشت بود. پیغمبر (ص) او را ستایش می کرد و بر دیگر ن مؤمن برتری می داد و او را بسیار بزرگ می داشت تا جائیکه عایشه می گفت: به زنی رشک نبردم آنچنان که به خدیجه حسد ورزیدم زیرا که پیامبر (ص) بسیار زیاد از او یاد می کرد. و بدینگونه او در تاریخ حیات رسول اکرم (ص) زنی عادی نبود. بسبب فداکاری شگفت انگیز این بانوی پارسا، پیامبر (ص) او را بسیار بزرگ می داشت. سه سال پیش از هجرت، در تلاطم وقایع وتند باد مصائبی که از سوی قریش و سایرین بر پیامبر (ص) وارد می شد شعله ای فروزان رنگ باخته، به خانوشی می گرائید. رسول اکرم (ص) به سادگی نمی توانست این خبر دلخراش را بپذیرد. او بدین ترتیب انسانی را از کف می نهاد که عالی ترین نمونه وفا و فداکاری و جامع ترین بیانگر راستی بود. آخرین سخن خدیجه، به هنگامی که بر بستر مرگ خفته بود، از درد و رنج هائی که در راه پیامبر(ص) دیده بود کم ارج تر نبود. لحظه ای که شبح مرگ بر چهره او سایه افکنده بود به پیامبر چنین می گوید: « ای رسول خدا من در حق تو کوتاهی کردم و آنچه شایسته تو بود، انجام ندادم.از من در گذر و اگر اکنون، دل در طلب چیزی داشته باشم, خشنودی توست.» کلمات بر لبان پاکش می لغزد و آخرین نفسهایش را با خشوع و ایمان بر می آورد خدا خدیجه را رحمت کند. آن نمونه بارز زن مسلمان که برای عقیده و رسالتش پیکار کرد. زیارتنامه حضرت خدیجه کبری (س) السلام علیک یا زوجه سید المرسلین السلام علیک یا اُم فاطمه اهرا سیدة نسا العالمین السلام علیک یا اول المومنات السلام علیک یا من انفقت ما لها فی نصرة سیده الا نبیا نصرته ما استطاعت و دافعت عنه الاعدا السلام علیک یا من سلم علیها جبرائیل و بلغها السلام من الله الجلیل فهینا لک بما اولاک الله من فضل  والسلام علیک و رحمة الله و برکاته به مناسبت سالروز وفات حضرت خدیجه(س) مراسم عزاداری و سوگواری چهار شنبه شب(26خرداد 95) ساعت 21 در محل هیئت حضرت علی اصغر (ع) از همه عزیزان (خواهران و برادران) تقاضا میشود شرکت فرمایند

اعمال مخصوص روز اول ماه رمضان

✋به هواپیما ماه مبارک رمضان خوش آمدید

 شماره پرواز✈️1437هجری

  مقصد ما به سوی مغفرت و رضایت خداس.
مدت زمان پرواز 30روز میباشد.

ودر طول روز 15 تا16 ساعت پرواز✈️ خواهیم کرد

☝️در طول پرواز سیگار کشیدن و گناه کردن با هر وسیله ای ممنوع⛔️ میباشد.
از مسافرین محترم خواهشمندیم کمربند ایمان ✨و پرهیزگاری خود را در طول پرواز بسته نگه دارند.

خلبان پرواز قرآن کریم

همه فرشتگان سفر خوشی را برای شما آرزومند هستیم.
❤️با آروزی موفقیت شما  مسافران عزیز همراه با صبر و تقوی تا إنشاالله به سلامت به مقصد که همان رضایت خداوند باشد برسیم.

پیشاپیش ماه رمضان مبارکالتماس دعای فراوان

                                                                                                    هیئت حضرت علی اصغر (ع)

امسال روزه می گیری؟

اولی: امسال روزه می گیری؟
 

دومی: آره اگه خدا بخواد.
 

اولی: منم میگیرم ولی آخه کدوم پزشکی این همه سختی رو برای بدن تأئید میکنه؟
 

دومی: همون که وقتی همه پزشکا جوابت کردن برات معجزه میکنه.

                                                                                                               حسین حاجی زاده  09151680092

                                                           مراسم دعای توسل و زیارت عاشورا منزل مجتبی جوان

                                                                                 11فروردین 1395

                                                                                                            هیئت حضرت علی اصغر ع انابد

                                                                                                          حسین حاجی زاده  09151680092

 
ارکان پنجگانه عبودیت
 

امیرالمومنین علی علیه السّلام: العبودیةُ خمسةُ اشیاء: خَلاءُ البطْنِ و قرائةُ القرآنِ و قیام اللیل و التضُّرُع عند الصُّبح و البکاءُ من خشْیة الله.
عبودیت بر پنج رکن استوار است:
1.خالی ساختن شکم (از حرام)
2.قرائت قرآن
3.تهجّد و شب زنده داری
4.زاری و راز و نیاز با پروردگار در هنگام صبح
5.گریه از خوف خداوند.

منبع : مستدرک الوسائل، ج 2، ص 294

 مردم مدینه یک بار جمع شدند به شور
و علی خواند "لولا حضور الحاضر" را
و پذیرفت خلافت را
گویا "قیام الحجة بوجود الناصر" بود
ما اما هزار بار جمع شدیم
و شما را به "عجل فرجهم" خواندیم
اما هزار در هزار جمعه آمد و نیامدی آقاجان!.
کوفیان شمار نامه به هجده هزار رساندند
و راه ها به قدوم حسین(ع) چراغانی شد
و ما نامه از شمار بیرون کردیم
و به تعداد نفس ها مان
به شمار پلک هایی که چون
پاکت نامه باز و بسته می شود
الغوث خواندیم و العجل
اما جمعه ها گذشت و باز نیامدی آقاجان!.
سرهای ما پایین است به شرمندگی
انگار حرفمان
به اندازه شور مدنی
و خط کوفی اعتبار ندارد.
برای ما که نه
اما به اعتبار دعای شهیدانمان بیا
به حرمت سرهای باز به نیزه
دریمن و عراق و شام
برای تحقق آیات قرآن مان بیا.
                                                                                                   حسین حاجی زاده  09151680092

                                                                     شهادت امام موسی کاظم ع تسلیت باد

تسلیت ده به شهنشاه خراسان امروز

کشته شد موسی بن جعفر ز جفای هارون

زیر زنجیر بلا، گوشه ی زندان امروز

تشریف آفتاب

عشق از سرای  این دل من پا نمی شود

مجنون دلش بجز سوی لیلا نمی شود

بالای تخت یوسف کنعان نوشته اند

هر یوسفی که یوسف زهرا نمی شود

این زندگی بدون تو تلخ است وبی ثمر

بی روی یار آب گوارا نمی شود

سایه کجا و دیدن تشریف آفتاب

میخواستم ببینمت اما نمی شود

دق مرگ کرد بسکه مرا خواند برخودم

آئینه ازکنار دلم پا نمی شود

تعجیل کن وگرنه که از دست می روم

این کارها به صبر و مدارا نمی شود

هرگز مکن سوال چرا ما نرفته ایم

هر قطره ای که فانی دریا نمی شود

برمن مگیر خورده که درد فراق دوست

جز با نگاه دوست مداوا نمی شود

                                                                     گفتم که چرا رفتی و تدبیر تو این بود

                                                                     گفتا چه توان کرد که تقدیر همین بود

                                                                     گفتم که نه وقت سفرت بود چنین زود

قصری مختص روزه داران ماه رجب!
 

نزول گسترده رحمات الهی در این ماه بر زمین و زمینیان فرصتی ویژه و استثنایی به منظور بهره مندی هر چه بیشتر از نعمت های الهی و توشه اندوزی برای دیار باقی در اختیار انسانها قرار می دهد. از اینرو در متون دینی و احادیث رسیده از معصومین (علیهم السلام) علاوه بر ترغیب هر چه بیشتر مردم برای بهره گیری از فرصت های این ماه اعمالی ویژه برای این ایام این ماه بیان شده است. از اعمال بیان شده برای این ماه عبارت است از:

روزه داری
در روایات متعددی بر فضیلت روزه داری در این ماه تاکید شده است و برای روزه داری در این ماه اثرات متعددی ذکر شده است. برداشته شدن عذاب قبر از شخص، اثر هزار سال عبادت برای فرد، بسته شدن دری از درهای جهنم بر شخص روزه دار، آسایش از شدت سکرات موت و وحشت قبر، عبور آسان از صراط، جایگاهی خاص برای روزه داران این ماه در بهشت و دوری از جهنم بخشی از فوائد حاصل از روزه داری در این ماه است. از پیامبر (صلوات الله علیه) روایت شده که فرمودند: «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله إِنَّ فِی الْجَنَّةِ قَصْرٌ لَا یَدْخُلُهُ إِلَّا صُوَّامُ رَجَب؛ در بهشت قصری است که جز روزه داران ماه رجب وارد آن نمی شوند» (بحار الانوار، محمد بافر مجلسی، ج94، ص47).
هر چند نفس روزه داری عملی شایسته و پسندیده است که فوائد مادی و معنوی بسیاری به همراه دارد اما گاه روزه داری در ایامی خاص اثراتی مضاعف و چندین برابر به همراه دارد که از دست دادن چنین فرصتهایی ندامت و افسوسِ بسیار با خود به همراه می آورد.

استغفار
آمرزش خواهی در برابر خداوند یکتا برای بندگان سراسر تقصیر و گناه در همه حال لازم و ضروری است زیرا توجه فرد به اعمال و قصورش در پیشگاه الهی و سرانجام دست توبه و انابه به سوی خالق یکتا بلند نمودن مانع از غوطه ور شدن فرد در قهقرای ضلالت می شود و پیمودن مسیر عبودیت را هموار می سازد. اما طلب آمرزش در این ماه علاوه بر اثرات مترتب بر توبه؛ بنا به فرموده ی نبی اکرم (صلوات الله علیه) اثری خاص بدنبال دارد. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم): هرکس در ماه رجب این عبارت را صدبار بگوید: «استغفر الله الذی لا اله الا هو وحده لاشریک له و اتوب الیه» و با صدقه این ماه را به پایان ببرد. پاداش صد شهید را دارد و اگر در ماه رجب از دنیا برود خدا از او راضی می باشد. (مفاتیح الجنان، شیخ عباس قمی، سایر اعمال رجب)

دعا
راز و نیاز با خالق یکتا علاوه بر ایجاد پیوند میان عبد و پروردگارش، آرامش بخش آدمی است. روح و جان انسان در دنیا مدام در تلاطم است چرا که حوادث زندگی مدام او را نگران و مشوش می سازد. حوادثی که راه گریزی از آنها نیست و خواه ناخواه شخص را به خود درگیر می سازند. در این میان تنها یک پناهگاه ایمن انسان را آرام می نماید.
باور به قدرت لایزال الهی و تکیه بر ذات احدی و راز و نیاز با یکتای بی همتا در بدترین و سخت ترین حوادث، آرام بخش نفس آدمی است. تعلیم چگونه سخن گفتن با پروردگار یکتا از سوی هادیان امت آرام کننده ی روح و جان انسانها است هر چند برای قرائت ادعیه در زمانهایی خاص اجر و پاداشی ویژه نیز در نظر گرفته شده است. در این ماه نیز ادعیه خاصی از سوی معصومین (علیهم السلام) بیان شده و قرائت آن در روزهای این ماه سفارش گشته است.
روزهایی ویژه در ماهی ویژه
علاوه بر آنچه از فضائل و اعمال این ماه عزیز بیان گردید به دلیل اهمیت برخی روزهای این ماه اعمال ویژه ای بدانها اختصاص یافته است. از جمله اوقات خاص این ماه عبارتند از: شب جمعه اول ماه رجب معروف به لیله الرغائب، ایام البیض (روزهای سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم)، روز بیست هفتم رجب روز مبعث نبی اکرم (صلی الله علیه و آله).( شرح مبسوط اعمال این ایام در کتب دعایی موجود است.)
تمامی آنچه گفته شد حاکی از اهمیت ویژه این ماه عظیم در نزد پروردگار و مغتنم شمردن فرصتهایی است که به فرموده ی امیر المومنین (علیه السلام) همانند ابرها در گذرند: «الْفُرْصَةُ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ فَانْتَهِزُوا فُرَصَ الْخَیْر؛ فرصتها همچون گذر ابرها می گذرند پس از فرصتهای خیر بهره گیرید. (نهج البلاغه، شریف رضی، محمد بن الحسین، ص471)». چرا که بهره نبردن از این اوقات تنها حسرت و ندامت قیامت را به همراه می آورد. از اینروست که خداوند در حدیثی قدسی رجب را ریسمانی میان خود و بندگان شمرده و چنگ زننده ی به آن (مغتنم شمارنده ی فرصت های این ماه) را به وصال رسیده خوانده است.« وَ جَعَلْتُ هَذَا الشَّهْرَ حَبْلًا بَیْنِی وَ بَیْنَ عِبَادِی فَمَنِ اعْتَصَمَ بِهِ وَصَلَ إِلَی » (اقبال الاعمال، ابن طاووس،علی بن موسی، ج 2، ص628)
امید است تا با بهره گیری از دستور العملهای وارده از سوی معصومین (علیهم السلام) برای ایام ویژه و مغتنم شماردن این ایام، اندوخته ای سنگین برای روزهای سخت و هولناک قیامت بهمراه داشته باشیم.

              حسین حاجی زاده  09151680092

سه پند لقمان به فرزندش برای کامروایی

 روزی لقمان به پسرش گفت امروز به تو 3 پند می دهم که کامروا شوی. اول اینکه سعی کن در زندگی بهترین غذای جهان را بخوری! دوم اینکه در بهترین بستر و رختخواب جهان بخوابی ! سوم اینکه در بهترین کاخها و خانه های جهان زندگی کنی !!!
پسر لقمان گفت ای پدر ما یک خانواده بسیار فقیر هستیم چطور من می توانم این کارها را انجام دهم؟
لقمان جواب داد : اگر کمی دیرتر و کمتر غذا بخوری هر غذایی که میخوری طعم بهترین غذای جهان را می دهد .
اگر بیشتر کار کنی و کمی دیرتر بخوابی در هر جا که خوابیده ای احساس می کنی بهترین خوابگاه جهان است .
و اگر با مردم دوستی کنی و در قلب آنها جای می گیری و آنوقت بهترین خانه های جهان مال توست